Van Uit Oep Nief – Katie Compton

Van Uit Oep Nief – Katie Compton

English-Version2015 loopt op zijn einde, 2016 staat voor de deur. Tijd om terug te blikken op alweer een jaar vol wielergekte en crossspektakel. De volgende zes dagen kijken we met twee nieuwelingen, twee junioren en twee dames terug op 2015.

We blikken terug op 2015 met Katie Compton in een openhartig gesprek. Compton vertelt over de lichamelijke maar ook mentale blessures die haar teisterden in 2015. Het ging op een bepaald moment zo ver dat ze zelfs aan stoppen dacht. Nu gaat het weer beter met Compton, dat werd in Zolder duidelijk.

1. 2015 begon best goed met alweer een nationale titel. Daarna ging het bergaf en waren je resultaten (21ste in Hoogerheide en 27ste op het WK) een pak minder. Hoe ben je daar mee omgegaan?

 De voorbije twee seizoenen heb ik gesukkeld met MRSA (een ziekenhuisbacterie die resistent is tegen de meeste soorten antibiotica). Ik moest twee keer een enorm sterke antibioticakuur innemen die ik telkens kreeg tijdens het veldritseizoen.

De antibiotica zorgde voor heel wat irritaties en ontstekingen die zich uiteindelijk ontwikkelden tot pijnlijke infecties. Omdat ik telkens naar de dokter moest bleef ik een tijdlang van de fiets. Daarnaast zorgde de antibiotica er ook voor dat ik meer vatbaar was voor allergieën.

Dat was een probleem wanneer ik naar België trok. Ik ben allergisch voor schimmels en daar heb ik dus heel wat hinder door gehad. Mijn maag trok al die antibiotica niet meer. Ik was moe en ik had veel problemen met mijn ademhaling. Het duurde opnieuw een hele tijd om alles weer op peil te krijgen.

2. Zijn er toen twijfels gekomen?

Twijfels horen er nu eenmaal bij als je prof bent. Je moet van je resultaten kunnen leven. Je kan het damesveldrijden niet vergelijken met het mannenveldrijden. Ik ben vooral blij dat ik kan terugvallen op mijn sponsor Trek. Het is leuk werken met hen.

3. Twee à drie jaar geleden was je dé leading-lady in het vrouwenveldrijden. Die status is afgenomen en de top wordt breder en breder. Waar zie jij jezelf nu staan?

 Ik ben heel blij met waar ik nu sta als je ziet welke problemen ik allemaal heb gekend in de zomer. Er ontwikkelde zich een infectie op mijn zitvlak toen ik in juni naar IJsland trok voor Trek. De MRSA-bacterie ontwikkelde zich opnieuw in mijn lichaam.

Dat zorgde ervoor dat de wonde op mijn zitvlak groter en groter werd. Omdat ik de vorige keren zoveel last had met de antibiotica kon ik een akkoord sluiten met mijn dokter om het virus te behandelen zonder antibiotica zolang dat niet levensnoodzakelijk was.

Ik moest nu mijn wonde die trouwens een achttal centimeter diep was om de twee dagen inpakken met gaas gedurende drie maanden tot ze geheeld was. Zo bleef ik de hele zomer van de fiets en ik dacht op een bepaald moment zelfs dat mijn carrière afgelopen was.

 Tien dagen voor de eerste wereldbeker in Las Vegas zat ik voor de eerste keer op de fiets. Vier dagen voor Vegas kreeg ik nog eens af te rekenen met een verkoudheid. Ik voelde mij tijdens de wedstrijd dus echt niet goed maar uiteindelijk was ik wel tevreden als je de omstandigheden bekijkt. Ik moest gewoon beginnen vanaf nul.

De wereldbeker in Koksijde zorgde wel voor een kantelpunt. Het ging daar echt wel beter dan verwacht. Ik voelde dat ik opnieuw progressie maakte en dat ik stilaan terug naar mijn oude vorm toegroei. De echte power komt weer terug en dat stelt mij optimistisch.

4. Ben je blij met de resultaten die je dit seizoen al geboekt hebt?

Als je bekijkt wat er in de zomer is gebeurd kan ik niet anders dan tevreden zijn. Ik kijk nu vooruit en ben klaar voor de volgende wedstrijden. Het is moeilijk om je neer te leggen bij een situatie waaraan je zelf niks kan veranderen. Gelukkig kan ik nu weer met een positief gevoel naar de toekomst kijken.

5. 2016 komt dichtbij. Zijn er bepaalde dingen die je wil veranderen?

Je kan datgene wat jezelf niet in de hand hebt, niet veranderen. Dat moet je nu eenmaal accepteren. Iedereen heeft wel moeilijkheden in het leven en dan moet je soms durven zeggen, het is ‘maar’ sport. Wielrennen geneest geen kanker of redt geen straathonden.

Algemeen gezien zijn we eenvoudige spelers in een zeer grote wereld, wij beïnvloeden niet veel, tenzij we goede mensen worden of zijn en onszelf verbeteren door anderen ondertussen gewoonweg te helpen. Ofwel door wielerwedstrijden, ofwel door iets anders te vinden in hun leven dat hun gelukkig maakt en hen helpt groeien.

6. Ook het WK in Zolder komt eraan. Je hebt een prachtig palmares enkel de wereldtitel ontbreekt nog. Geloof jij daar nog in?

Ik heb heel wat jaren toegeleefd naar een WK maar het is nog nooit niet gelukt. Door medische problemen maar ook omdat er altijd wel anderen beter zijn, simpel. Het zou in ieder geval een absolute kers op een fantastische taart zijn.

Ik reed heel constante seizoen en ik won heel wat wedstrijden in één seizoen. Ik ben gelukkig met datgene wat ik al bereikt heb. Ik durf ook te zeggen dat ik het niet makkelijk heb gehad. Ik heb heel wat last gehad met medische problemen.

Ik kende heel wat problemen met mijn benen. Mijn medische fiche is zo dik als een boek met alle bloedtesten en medische testen die ik heb moeten ondergaan. Die problemen zijn wel van de baan nadat ik tientallen specialisten heb bezocht.

Maar al die problemen hebben wel impact of je lichaam en op je motivatie. Maar ik ben tevreden met datgene wat ik al bereikt hebt. Enkel het vele heen en weer reizen naar Europa stak mij tegen. Je lichaam moet zich altijd aanpassen, vraag maar aan de Europese rensters die de oversteek naar Vegas maakte. Ik deed het minstens vier keer per jaar en dat maakt het allemaal moeilijker.

Maar om ‘to the point’ te komen. Ik heb het potentieel om het WK te winnen maar er is geen druk. Ik ben underdog en ik kan diegene zijn die de meest regelmatige rensters van het seizoen toch kan kloppen.

7. Wat is je grootste doel in 2016?

Gezond en gelukkig zijn. Om verder te gaan met het veldrijden en om te blijven genieten samen met mijn echtgenoten. Dat bereiken zal er voor zorgen dat ik blijf wie ik ben, een wielrenster.