Sanne Cant maakte in haar thuisgemeente Lille haar favorietenrol volledig waar. In eigen huis veroverde ze haar zevende titel op een rij. Ellen van Loy en Loes Sels vergezelden haar op het podium.

Al vanaf de eerste ronde ging Cant er vandoor met ploeggenoten Ellen van Loy en Loes Sels. Sels moest door een foutje in de modderstrook lossen. Van Loy verweerde haar nog dapper, maar strandde uiteindelijk op bijna een halve minuut als tweede. ”Een supertof gevoel is het om deze titel in eigen dorp te pakken”, klonk het op de teamwebsite. “Dat lukt misschien maar één keer in je carrière. Veel renners en rensters krijgen zelfs nooit zo’n kans.”

“Ik wist vooraf dat het erg moeilijk zou worden om het verschil te maken. Het kwam er dus op aan een stevig tempo te ontwikkelen om de concurrentie tot foutjes maken te verplichten en die zelf te vermijden. Zo schudde ik Loes en Ellen van mij af, Ellen pas in de voorlaatste ronde.” 

Dat de wedstrijd al vroeg in de plooi lag, was deels te wijten aan de afwezigheid van de traditionele internationale bezetting.  ”Dat dwingt je tot anders koersen. Je moet sowieso zelf de koers maken en niet rekenen op anderen. We stonden ook samen aan de start met de nieuwelingen en juniores. Dat kan voor flink wat geharrewar zorgen, zodat ik blij was dat ik meteen goed weg kwam.”

“Een logisch podium werd het uiteindelijk, met vrouwen die de voorbije jaren bewezen aan de internationale top te staan. Dat bewijst de UCI-ranking (geleid door Sanne, red.) en dat bewijst de stand in de Wereldbeker (eveneens geleid door Sanne, red.). Daarom hoop ik dat straks ook de regenboogtrui eindelijk voor ons land is.”