De reis van Ellen van Loy en Christine Vardaros zit erop. Na de wedstrijd was er tijd voor heel wat ontspanning. Onder andere een reis door New York was het deel. Christine was gids ter plaatse. Beide dames schrijven dan ook hun laatste bevindingen van een fantastische ervaring neer.

Sightseeing met gids Christine

Zondag na de race hadden we niet veel tijd om te genieten van onze prestatie. Om 15u werden we verwacht voor de podiumceremonie. Vooraf hadden we nog even de tijd voor een lekkere maaltijd in VIP-stijl.

Onze chauffeur van dienst Bill had er ook een drukke dag op zitten. Hij reed mee met de shuttle bus naar de start en zorgde voor onze kledij aan de start. Na de start zouden ze terugkeren naar de finish maar ik hoorde van hem later dat ze gebleven waren tot na de laatste start en dan nog alles mee opruimden. De man is een echte held! Hij had een leuke maar drukke dag. Hij reed vroeger zelf op de pist en kreeg de smaak te pakken, volgend jaar staat hij als VIP aan de start van de korte afstand (40km).

We kregen heel wat cadeaus en souvenirs en een hele mooie trofee. Voor het winnen van onze leeftijdscategorie kregen we nog een wielertrui. Verder nog sportzak, speciale wielerkledij-opbergzak en natuurlijk wat zakgeld voor ons avontuur van volgende dagen. Hopelijk krijgen we alles heelhuids thuis…

Onze reis richting New Jersey was lang en vermoeiend. Van recuperatie na de wedstrijd was niet veel sprake. Bill had voorgesteld (na vraag van Christine) om ons een lift te geven. Hij had er zaterdag een trip van vier uur opzitten, maar zondag zouden we zeven uur  moeten rijden en hij dan nog is drie uur terug naar zijn huis… Ik probeerde zoveel mogelijk te slapen in de auto en comfortabele houding te zoeken maar dat was niet simpel.

We zijn daarna Amerika  binnengereden. We hebben even moeten wachten aan de grens op stempel in mijn paspoort, vermits we niet ingevlogen zijn in Amerika maar Canada, deden ze niet moeilijk maar ook niet makkelijk. Toch wel dik half uur verloren.

Na middernacht kwamen we dan aan bij Ronny, een vriend van Christine. Die stelde voor bij hem te verblijven, wat ons natuurlijk ook veel geld uitspaarde. Start dag één: in bagel- shop. Hmhm lekker.. Vooral de nuttela.

Nadien op gemak uitpakken en fiets klaarmaken. We zouden rond de middag al een keer naar de stad gaan. Tonny woont op ongeveer dertig kilometer van de stad via autosnelweg. We reden het eerste stuk met fietsen in auto en parkeerden aan de George Washington brug, indrukwekkend zicht.

Daarna bezoek aan universiteit Columbia, Central park, monument John Lennon, Times Square, Chinatown, little Italy,.. Zoveel te zien, ogen te kort kwam ik. En natuurlijk moest ik de weg ook nog in de gaten houden om zeker Christine en Ronny niet te verliezen. De straten zijn vaak van slechte kwaliteit, hier en daar lappen ze wat op maar vaak zijn er diepe putten.

Dinsdag reden we met de auto helemaal tot in het financieel centrum van de stad met bezoek aan Wall Street, Ground Zero, boottocht naar staten Islands met passage langs Vrijheidsbeeld, Soho,.. Zoveel om op te noemen en wellicht heel wat vergeten.

Donderdag lastte Ronnie een werkdag in voor zichzelf maar bracht ons naar een treinstation in de buurt. Christine gidste me opnieuw een hele dag rond, soms leek het of ik eerder al op die plaats of aan die kerk was geweest maar dit bleek niet te kloppen. We zagen veel van haar verschillende woonplaatsen en ontmoette ook een vriend van haar, Franky. Hij stapte met ons een dagje mee.

Donderdag opnieuw de fiets mee en helemaal tot in Brooklyn geweest, gigantische brug moet je nemen en via beroemde Brooklyn Bridge weer terug. In Brooklyn aten we een veganistische donut, heel lekker, en ook nog een ijsje naast de Hudson rivier met zicht op Manhattan.
Vrijdag nog een laatste keer naar stad, nu met de bus, directe lijn tot in het centrum. Opnieuw een ander stuk van de stad ontdekt en bezoek aan metropolitaans museum van de kunst, wereldberoemd en gratis op vrijdag.
Als je me vraagt me het meest is bijgebleven kan ik daar moeilijk op antwoorden. Zoveel indrukken, zoveel verschillende stijlen, zoveel mensen, parken, straten,… Dit is onmogelijk te beschrijven in enkele woorden. Ik ben blij dat ik dit avontuur kon meemaken. Het idee dat ik had van NY komt overeen met werkelijkheid alleen 10 keer indrukwekkender. Ik ben blij dat ik ook de minder toeristische kant kon zien en daar sferen opsnuiven. Dit natuurlijk met grote dank aan Christine, ik kon me voor deze trip geen betere ginds voorstellen.
Dit avontuur zal me nog lang bijblijven…

Voor Christine een hereniging met haar verleden

Ik ben eindelijk terug in België maar ik bleef dromen over mijn reis naar NYC. Het was super leuk om naar ginder te gaan omdat ik eigenlijk een New Yorker ben.

Er waren een paar hoogtepunten tijdens onze NYC reis. Het was heel tof om mijn goede vriend Ronnie terug te zien. We hebben elkaar voor de eerste keer ontmoet twintig jaar geleden tijdens één van mijn eerste MTB-wedstrijden.  Ik heb ook een andere goede vriend terug gezien – Frank Molinini. Wij zijn al 28 jaar vrienden al toen ik heel jong (en zotter) was.  Het was ook super speciaal om Ruth en Bill Stein terug te zien. Zij zijn als “tweede ouders” voor mij. Ik ken ze al 25 jaar…echte Manhattanites. Nu zijn ze 92 en 96 jaar oud, ze blijven werken (van thuis uit 3 dagen per week) en rijden nog steeds elk weekend met hun auto naar hun “country house” een uurtje verderop.

Voor mij was het een echte “homecoming” reis naar NYC, helemaal anders dan voor Ellen.  Ik kon mijn veganistische dingen zoals koekjes en banket kopen zonder moeite. Ik kon ook van mijn favoriete eten genieten zoals knish’s, pretzels, en bagels. Voor de eerst keer heeft Ellen die dingen geproefd. Nu weet ze wat “dropped like a hot knish (zoals in een wedstrijd)” betekent.  Ik kon ook gewoon praten in mijn eigen taal.   Soms in België moet ik nog omwegen maken om iets te zeggen.

Als gids, nam ik Ellen mee naar alle bekende gebouwen en plekjes die vaak op TV komen zoals het nieuwe “World Trade Center” inclusief de herdenkings watervallen, Rockefeller Center, Central Park, Columbia University waar ik school gelopen heb,  Hudson River fietspad, East River fietspad, Financial District inclusief NY Stock Exchange op Wall Street, St. Patricks Cathedral, Grant’s Tomb, Columbus Circle, Carousel in Central Park, West Village, East Village – voornamelijk die beroemde St. Mark’s Place (waar ik woonde tussen 2e/3e avenues), Alphabet City, Chinatown, Little Italy, SoHo, NoHo, Tribecca, Hell’s Kitchen (waar ik ook gewoond heb), upper west side (waar ik ook gewoond heb), upper east side (waar ik ook gewoond heb), Brooklyn (waar ik ook gewoond heb),  Sutton Place (waar ik ook gewoond heb), Museum Mile op 5th Avenue,  United Nations, Chelsea, Times Square, Theater District, NY Public Library, veel markten, Dakota gebouw waar John Lennon doodgeschoten werd en de Strawberry Fields herdenkingsplaats in Central Park nabij het Dakota Gebouw, Empire State Buildin en het Flatiron gebouw, We hebben ook gefietst over de George Washington Bridge, Manhattan Bridge en Brooklyn Bridge waar het fietspad gemaakt is van houten plankjes.

Met zoveel opties voor “street food” zoals knishes, pretzels, empenadas, falafel, Italiaans ijs en met zoveel nachtwinkels zijn we niet zo veel naar een restaurant gegaan. In totaal hebben we vier keer op restaurant gegeten – Mezza Luna in New Jersey, The Taj op “Indian Row” en Angelika’s Kitchen (vegan) in East Village, en een Turks restaurant in Upper East Side met Ruth en Bill. He was super leuk om met Ruth en Bill naar het restaurant te wandelen. Met zijn “walkers” was het super traag maar chapeau voor hen dat ze op die lijftijd nog kunnen stappen. En Ruth had Polio als kind. Het was daar in het restaurant dat Ellen haar eerste echte martini gedronken heeft. Ze zei tegen Bill dat ze hetzelfde als hem wou drinken.  Ik wist direct dat het een echte uitdaging zou zijn omdat ik Bil al lang ken. Niks anders dan “extra extra droog Martini met 3 olijven, puur, zonder ijs.”

Van onze avonturen waren er een paar dingen die ik super leuk vond.  Onze tijd met Ruth en Bill natuurlijk, ook onze drankjes bij het heel oude café McSorleys – een microbrew “pub” waar je twee bieren per keer bestel met twee opties – licht of donker, onze fietstocht naar Dun-Well doughnuts in Brooklyn was zeker de moeite waard. Ze zijn ambachtelijk, ongelooflijk lekkere donuts met smaken zoals lemon cheesecake,  peanut butter & jelly, maple crumble, en nog heel wat andere smaken.  De eigenaars zijn ook fietsers!  Een tocht op de Staten Island Ferry was ook de moeite waard met mooie uitzichten van het Vrijheidsbeeld en het Financial District met zijn heel hoge gebouwen.

Mijn favoriete plaats om te bezoeken was tevens de laatste van onze reis – het Metropolitan Museum of Art.Ik heb veel van mijn favoriete kunstwerken gezien zoals Rodin, Klee, Seurat, Monet, Manet, Degas, en Giacometti.  Maar mijn lievelingskunstwerk was alweer afwezig. Het is de Veiled Dancer, een Grieks bronzen beeldhouwwerk.  Wat een teleurstelling. Maar voor de rest van onze reis was alles dik in orde, dus mag ik niet klagen.

Ellen & Christine