De 52e Sint Martinusprijs bracht voor Young Telenet-Fidea geen ritzege, maar wel twee truien. Ze kwamen aan de start met een ploeg met overwegend eerstejaars junioren en het was dan ook vooral uitkijken naar Eli Iserbyt. Hij liet eerder al zien goed in vorm te zijn en trok deze lijn ook door in en rond Kontich.
Na een mindere ploegentijdrit, ging het de goede kant uit met Eli Iserbyt. In de tweede rit werd hij zevende en ging hij aan de haal met de bolletjes- en tussenspurtentrui. De Europese kampioen in het veld verloor de blauwe spurttrui op de voorlaatste dag nog met één punt, maar in de laatste etappe op maandag sloeg hij terug.
“Met grote dank aan mijn ploegmaats. Zonder hen zou het moeilijk zijn geweest. Gianni en Jarne zetten me af waar ik afgezet wilde worden. Ze piloteerden me perfect. Zo pakte ik nog eens vijf punten voor de bollentrui en spurtte ik twee keer tweede in de tussensprinten”, reageerde hij op de teamwebsite.
“Dat was niet simpel omdat ik niet de enige was die geïnteresseerd was in de rushes. Het was drummen, maar het lukte. Zo had ik meteen ook weer de blauwe trui in handen. Het zijn heerlijke truien, vind ik. De bollen is de meest speciale. Of ik inderdaad een topklimmer ben, weet ik niet. Ik ga bergop goed mee, de rest zal ik nog wel ervaren.”
Iserbyt eindigde uiteindelijk vierde in de eindstand. De eindzege ging naar Mikkel Honore. Ook de andere jongens van Young Telenet-Fidea deden het goed. Met een tweede plaats in het ploegenklassement als gevolg. Jarne Driesen werd ook vierde in het jongeren- en negende in het algemene klassement.
Gert Smets derde veldrijder: “Fris, maar geen geluk”
Gert Smets viel ook op tijdens deze Ronde van Kontich. De junior van het Kalas Cyclingteam 99 beleefde met een negende plaats zijn hoogtepunt in de tweede rit. “Na een mindere ploegentijdrit (23ste, red.), was ik zaterdag na 55 km mee in de juiste ontsnapping”, deed Smets zijn verhaal.
“Met drieëntwintig renners ontsprongen we de dans en al snel hadden we anderhalve minuut voorsprong. Er sloten nog renners aan en in de laatste ronde waren we met dertig.” Het tempo ging de hoogte in en alles viel uit elkaar. “Ik kon net aanpikken in de tweede groep en bolde als negende over de meet, met drie minuten voorspong op het peloton.”
Zondag hield hij zich rustig. “Ik werd 67e in de tijdrit en liet me in de namiddagrit meeglijden, zodat ik maandag fris aan de start kon staan. Fris was ik wel, maar veel geluk had ik niet. Toen ik begon op te schuiven, na drie ronden, om mee te gaan met de kopgroep vielen ze net voor mij.” Smets stond redelijk snel terug recht, maar hij had stukken aan zijn fiets. Hierdoor was zijn achterstand meteen groot.
“Dankzij mijn ploegmaats Lander, Thomas en Pelle kregen we het gat dicht na 15 km. De voorlaatste ronde ging ik nog mee met een kopgroepje van acht dat standhield tot op tien kilometer van de meet.” In de sprint werd hij uiteindelijk 65e, waarmee hij wel zijn eenentwintigste plek in het klassement veilig stelde. “Deze Ronde van Kontich ging veel beter dan gehoopt en het belangrijkste is dat de conditie in stijgende lijn gaat”, besloot hij tevreden.
