Elena Valentini begon haar seizoen met de hoop om de rensters van de top tien het vuur aan de schenen te kunnen leggen. Ze kende een goede zomer en stond vol ambitie aan de start van haar eerste wedstrijden. Nu drie maanden later reed ze zondag in Overijse plots haar laatste wedstrijd van haar veldrit loopbaan.

De verwondering was groot toen de renster van Kleur Op Maat zondagavond wereldkundig maakte dat ze een einde maakte aan haar veldrit carrière. “Ik kamp nu al twee jaar met gezondheidsproblemen. Maar toch zag ik dit seizoen als de kans om mij te tonen, ik wou graag de strijd aangaan met de rensters uit de top tien. En me zo ook tonen aan mijn team en sponsoren.” In de zomer werkte ze hard en legde ze een goede basis.

Met veel goede moed trok ze naar China voor haar eerste wedstrijd. “Ik stond in China aan de start met een hele goede conditie. Eerst kende ik problemen met de fiets en daarna moest ik met ziekte afrekenen.”  Eens terug in Europa was haar strijdlust niet te temperen en was ze klaar voor haar eerste confrontatie met de top uit het veld. “Door mijn goede zomer dacht ik dat ik klaar was voor het seizoen. Maar elke wedstrijd moest ik met pijn rijden en zo kon ik mij niet tonen.”

 Met branderige benen en een veel te lage bloeddruk ging ze ten rade bij heel wat artsen. Na heel veel onderzoeken kwamen ze met niet zo goede resultaten. “Mijn lichaam kan niet om de stress die het moet ondervinden door de topsport. Mijn lever werkt niet mee en mijn lichaam roept stop!” Ondanks al haar opofferingen en doorzettingsvermogen was er maar één besluit mogelijk. “Er zat maar één ding op en dat was naar mijn lichaam luisteren en stoppen.”

 “Dit was de moeilijkste beslissing uit mijn loopbaan.” Gelukkig heeft ze nog een uitvalbasis in de wielersport. In januari neemt ze deel aan een examen voor de Italiaanse wielerbond. Verder is ze ook nog actief als sportmasseur. “België zal voor mij altijd in mijn hart blijven ik leerde er zoveel leuke mensen kennen. Graag zou ik Iwan “the boss” Gevers willen bedanken voor alle kansen die hij en de ploeg mij geboden hebben. Iedereen die iets voor mij gedaan heeft bedankt!!” Toch wil ze ook graag nog één speciaal gezin bedanken. “De familie Aelbrecht heeft een hele speciale plaats in mijn hart. Zij vingen mij altijd op en gaven mij onderdak. Ik voelde me als een dochter voor hun.”

We kijken terug op een hele mooie samenwerking

Iwan Gevers zag net als Valentini zelf de kans groot dat ze in de zomer een goede stap gezet had. “Aan het begin van het seizoen waren ook onze verwachtingen groot. Maar na de wedstrijd in China leek ze niet meer op niveau te komen. Een goede uitslag wisselde met een slechte. En dit allemaal te wijten aan fysieke problemen.” De doelen die ze voor het seizoen stelde waren ver weg.

De afstanden die ze van Vlaanderen naar Italië moest afleggen waren ook zwaar. “Ze legde de lat voor dit seizoen heel hoog. Door de fysieke problemen, de afstand en het uitblijven van de resultaten heeft ze onze sport vaarwel moeten zeggen.”  Als team kijken ze terug op een hele mooie samenwerking. “We waren zeker tevreden over haar. Ze bracht een leuke sfeer met zich mee, kwam heel goed overeen met de andere rensters en zorgde toch ook voor mooie resultaten.” Gevers hoopt dat ze haar nieuwe doelen bij de wielerbond waar kan maken.