Bondscoach Rudy De Bie publiceert naar aanleiding van het wereldkampioenschap in Tabor elke dag een dagboek. In dat van dinsdag speelt hij de loftrompet voor de prestaties van de Belgische dames in het wereldbekerklassement.

“Wat mij betreft is de Wereldbeker de maat van alle dingen. Niet dat ik één slecht woord wil zeggen over de andere klassementen, maar de Wereldbeker heeft gewoon dat tikje meer te bieden”, stak De Bie van wal. “Er is meer prestige mee gemoeid, vooral bij de jeugd is het deelnemersveld een pak internationaler getint en – we moeten daar niet flauw over doen – voor de renners zijn er behoorlijk wat belangrijke UCI-punten te rapen.”

“Dat maakt dat ik graag nog even wil terugkomen op afgelopen zondag. Misschien werd het door het bekendmaken van de definitieve selectie voor het WK in Tabor een beetje naar de achtergrond verdrongen, maar de Belgische veldritsport maakte in Hoogerheide een unieke dag mee. Voor het eerst gingen de renners van ons land met de eindzege aan de haal in álle categorieën.”

“Vroeger kon je tijdens de huldigingsceremonie de Brabançonne wel eens horen voor Belgische eindwinnaars bij de junioren, de beloften en de eliterenners. Nu is zo’n drie op vier natuurlijk ook schitterend, maar dat maakten we met zijn allen al een paar keer eerder mee. Maar zo’n Vier op een Rij? Compleet ongezien. Met dank aan Sanne Cant, die in Hoogerheide voor een absolute primeur tekende door als eerste Belgische het klassement bij de vrouwen te winnen.”

“Critici die melden dat de beste vrouwen niet continu present tekenden in de Wereldbeker kan ik niet helemaal ongelijk geven. Maar het is niet de schuld van Sanne Cant dat Marianne Vos, Pauline Ferrand-Prévot en Katerina Nash geen hele winter op de veldritfiets afwerken. Trouwens, in de Wereldbekermanches waarin de beste dames mekaar wél partij gaven moest Sanne nooit veel onderdoen voor haar ‘gelegenheidscollega’s.”

“Cant is een topper geworden, iemand die straks in Tabor met een reëele kans op een medaille start. In Koksijde belandde ze op het podium omdat het parcours in de duinen haar op het lijf geschreven was, maar de progressie die ze de afgelopen jaren boekte maakt dat ze nu op elke omloop bij de besten van het lot behoort.”

Struisvogelbos

Ook voor de tweede Belgische dame had hij een mooi woord klaar. “De tweede plaats van Ellen Van Loy in het eindklassement voor de Wereldbeker maakte het feestje compleet. Als Sanne Cant een pluim verdient, doe Van Loy dan maar een hele struisvogelbos. Terwijl andere meisjes hun beroep gemaakt hebben van het fietsen doet zij het nog steeds louter als hobby. Gehandicapte mensen verzorgen en tussendoor toch de tijd en de wilskracht opbrengen om als atleet te blijven groeien, daar kan ik alleen maar ontzettend veel respect voor opbrengen.”