Zowel Marthe Truyen als Meg De Bruyne moesten na Neerpelt noodgedwongen hun plannen wijzigen. Beide kenden in Neerpelt niet al te veel geluk, maar geluk kan snel keren. Zo bleek afgelopen zondag in Kasterlee en Zele.
Marthe Truyen zakte zaterdag met een plan af naar Neerpelt. “Neerpelt werd gereden op de dag van mijn achttiende verjaardag. Ik keek al lang uit naar deze wedstrijd en wou er een mooie prestatie neerzetten.” Jammer genoeg duurde haar wedstrijd niet echt lang. “Na nog geen tweehonderd meter reed er iemand in mijn achterwiel. Gevolg, vier ontbrekende spaken en een heel stuk lopen naar de post.” Aan die materiaalpost had ze al een achterstand van meer dan drie minuten. Teleurgesteld en gefrustreerd gaf ze op.
Naast Truyen kwamen er ook een aantal andere dames ten val. Zo was ook Belgisch kampioene bij de dames jeugd Tess van Loy meteen tot opgave gedwongen. Meg De Bruyne, renster van het Kleur op Maat BNS Team kwam ten val en bezeerde haar hand. “We kamen in de start al ten val. Ik dook een plas modder in en bezeerde mijn hand. Meteen terug opgestaan en verder gereden. Uiteindelijk als vierentwintigste uit de wedstrijd genomen.”
Balen, plannen aanpassen en geluk doen keren
“Door de teleurstelling over mijn opgave wijzigde mijn planning al snel en kwam ik zondag in Kasterlee aan de start. De conditie was goed en ik wou het weekend positief afsluiten.” Truyen was uit op revanche en wou deze meteen in Kasterlee nemen. “Mijn start was goed en in de derde bocht kon ik al een kloofje slaan.” Aan de meet had ze bijna een minuut voorsprong op de tweede.
Ook De Bruyne was niet van plan om op zondag een wedstrijd te rijden. Maar door de pech in Neerpelt besliste ze om alsnog in Zele van start te gaan. “Mijn start was niet zo goed, ik was pas al vijfde weg.” Toch was ze instaat om de achterstand snel goed te maken. “Samen met Laure Michels kon ik een voorsprong uitbouwen. In de voorlaatste ronde koos ik voor de aanval en kon een klein kloofje slaan.” Deze voorsprong kon ze behouden tot aan de meet.
Foto met dank aan Kristof Bruers
