Ook bij de dames elite doen de veldrijdsters het goed. Githa Michiels, die ook vaak veldritten afwerkt werd kampioene. Eva Maria Palm, sinds kort fulltime veldrijdster, reed naar de derde plaats. Een uitslag waarvoor ze heel erg hard voor op haar tanden moest bijten.

Sinds vorige winter richt Eva Maria Palm haar pijlen volledig op het veldrijden. Ze reed bij de jeugd al heel wat verschillende disciplines. “Deze zomer is mijn eerste zomer waarin ik alles doe in het teken van het veldrijden. De hele zomer is een voorbereiding, ik hoop een goede conditie op te kunnen bouwen in de hoop om zo volgende winter mooie uitslagen te kunnen rijden.”

Palm wist van waar de tegenstand zou komen, ze bekeek de startlijst zeer grondig. “De eerste twee plaatsen behalen was vooraf gezien al bijna onmogelijk. Voor de derde plaats verwachtte ik een sterke Jolien Verschueren. Ze reed heel sterk bergop, maar verloor terrein in het afdalen.” Zo kon ze Verschueren afhouden en derde eindigen.

Het BK-parcours was zeker een waardige omloop. “Ik vond het een zeer leuke omloop, alleen zijn zware klimmen niets voor mij. Mijn zwaardere lichaamsbouw speelt me dan parten. De omloop kende gelukkig maar één zo’n klim.” Palm kiest bewust voor een trage opbouw van haar conditie. “Mijn conditie is nog niet zoals ik ze wil hebben. Maar ik heb een doel en wil zeker niet tegen een muur botsen. Dat kan je de rest van je loopbaan nog meedragen”

Een bronzen medaille met een pijnlijk randje

“Mijn start was redelijk en ik kon meteen mee in het wiel van Alice Pirrard. Even kwam ik nog vast te zitten achter een tragere renster. Deze konden we gelukkig snel passeren.” Ze voelde zich goed in de wedstrijd en had het gevoel een mooi kampioenschap te kunnen rijden. “Ik ben in de eerste ronde hardgevallen, mijn knie kwam onzacht in aanraking met de grond.”

Ze moest de pijn verbijten, er restte haar nog bijna twee uur wedstrijd. “Elke ronde werd ik trager en trager. Heel erg jammer want ik had graag getoond wat ik kon. Ik hinkte de hele wedstrijd letterlijk op één been.” Ze had het gevoel om zonder val dichter bij Pirard te kunnen eindigen.

Meer renster zijn zeker nodig

Palm had na de wedstrijd nog een boodschap. “Ik werd na de val, waar ik achteraf, door de pijn, dik vijf minuten mee verloor, toch nog derde. Ik schaam me er wel een beetje over, er klopt iets niet. Mountainbike is een fantastische sport en dan staan we maar met elf aan de start.” Ze heeft zo haar bedenkingen en komt met een eigen oplossing. “Waarom een aparte wedstrijd voor dames U19 en U17? Er moet zeker iets gebeuren aan de promotie van de sport.”

De dag na de wedstrijd betaalde ze de tol van haar inspanningen. “Ik kende in de winter veel pijn door mijn rugproblemen, maar de val zondag was op het randje. Fysiek was het geen goede wedstrijd, maar mentaal was ik er wel. De nacht erna heb ik bijna geen oog dicht gedaan van de pijn. Ik heb idioot zitten doorzetten, maar het was me het waard.”

Foto met dank aan nazgul mtb