Sanne Cant schreef zondag wielergeschiedenis door als eerste Belgische vrouw de Wereldbeker veldrijden op haar naam te schrijven. Aan een top zes plaats had ze voldoende in Hoogerheide. Ze werd uiteindelijk vierde en dat was voldoende.

“Super”, beoordeelde Sanne Cant zichzelf op de teamwebsite. “Ik mag best trots zijn op deze prestatie. De openingsmanche in Valkenburg werd een kleine afgang. Die dag had ik geen cent durven inzetten op dit eindresultaat, maar gaandeweg zag het er steeds beter en beter uit. Na Zolder zelfs heel goed. Maar zekerheid had ik toch nog niet.”

Kijken was het naar Katie Compton. Zij was de dichtste achtervolgster in het klassement, maar de Amerikaanse speelde door ademhalingsproblemen nooit mee. ”Die vaststelling zorgde voor wat rust. Samen met Nash en Ferrand-Prévot reed ik achter Lechner aan.”

“Ik verwachtte dat Nash achter de Italiaanse aan zou gaan, maar zij deed het niet. Zelf wist ik niet waar ik na een zware trainingsstage zou staan, zodat ik mij koest hield en mij concentreerde op de tweede of derde plaats. Die gingen uiteindelijk in rook op toen ik in de voorlaatste ronde over kop ging. Op dat moment sloeg de paniek even toe, want ik vreesde materiaalproblemen. Gelukkig bleef ik daar van gespaard.”

Tabor

Nu gaat het seizoen in één rechte lijn naar het WK in Tabor. ”Al mijn dromen kwamen tot nog toe uit, maar voor het WK durf ik geen voorspellingen te doen. Mijn enige zekerheid is dat ik klaar ben om mee te knokken voor een podiumplaats, hoe het parcours er ook bij ligt.”

“Wie de vorm te pakken heeft, trekt zich op alle omlopen uit de slag. Een wereldtitel staat hoe dan ook boven alles, al blijft ook de Wereldbeker winnen een flinke zaak. Het is tenslotte een regelmatigheidscriterium waar alle betere vrouwen aan deelnemen. Ik hoop dat mijn eindwinst een en ander los maakt bij de televisie en de andere media, want die aandacht is er nu te weinig en kunnen wij best gebruiken.”

Naar: Enertherm-BKCP.be