Terwijl de dames elite in Iowa hun eerste wereldbeker van het seizoen afwerkten stond Manon Bakker aan de start van de wedstrijd in Koningshooikt. Na een tweede plek op zaterdag wou ze haar wedstrijd slimmer aanpakken. Dit voornemen kon ze zeker waar maken.

In Vorselaar was ze, op zaterdag, in een gevecht met Karen Verhestraeten. Ze verloor de aansluiting en dus ook de kans op de zege door een foutje. Maar het op het eerste zicht klein foutje leek verdere gevolgen te kennen. “Ik maakte in Vorselaar een rare beweging, deze zorgde voor een raar gevoel in mijn bovenbeen. Het zou afwachten zijn om te kijken hoeveel last ik tijdens de wedstrijd zou hebben.”

Zeker niet mijn beste wedstrijd, misschien wel de slimste

Bakker nam samen met Joyce Heyns een goede start en samen reden ze aan de kop van de wedstrijd. “Ik reed de eerste anderhalve ronde op kop maar merkte dat ik Heyns er niet af zou kunnen krijgen.” Blijven sleuren had dus geen enkele zin en ze koos om zich in het wiel van de Belgische te nestelen. “Ik heb drie ronden in haar wiel gereden. Ze reed echt heel sterk, maar ik kon het in de laatste halve ronde toch nog afmaken.”

“Na de wedstrijd had ik, mede door de pijn in mijn been, niet echt een goed gevoel. Ik reed zeker niet mijn beste wedstrijd, maar misschien wel mijn slimste.” Voor Bakker was het ook voor het seizoen bang afwachten hoe het met haar conditie gesteld zou zijn. “Ik heb niet het gevoel dat ik deze zomer een stapje heb kunnen maken. Ik viel en liep een hersenschudding op. Hierdoor stond ik twee maanden aan de kant.”

Al een paar jaar één groot doel

Voor het seizoen stelde ze één groot doel, een doel waar ze al een paar jaar mee bezig is. “Ik wil op het Europees kampioenschap in Tabor op het podium staan. Dit doel stelde ik een paar jaar geleden en ik ben vast beraden om dit waar te maken.” Naast het EK heeft ze voor januari ook nog een wens. “Ik zou op het Nederlands kampioenschap mijn titel zeker willen verdedigen”, besluit Bakker strijdvaardig.

Foto met dank aan Kristof Bruers