Lise Marie Henzelin nam op het EK voor dames een hele goede start. De Zwitserse neemt al een paar jaar deel aan de wereldbeker. Ze wou zich dit seizoen graag in de kijker rijden en daar was ze op haar kampioenschap goed mee bezig. Tot een val roet in het eten strooide en ook de rest van haar seizoen omzeep hielp.
Henzelin lag vlak voor de val in de tweede positie, het leek erop dat ze met twee een spannende strijd zouden leveren voor de titel. “In een helling, waar we moesten lopen, liep het mis. De helling lag er zeer zwaar bij. Ik schoof even weg en kon dadelijk weer verder, maar opdat moment werd ik aangereden door een andere deelnemer. Ik geraakte met mijn arm vast in zijn wiel en schreeuwde het uit van de pijn.” Meteen zag de Zwitserse al haar voorbereidingswerk en al haar opofferingen aan zich voorbij gaan.
“Meteen naar het ziekenhuis afgevoerd”
Er kwam meteen een medisch team ter plaatse en ze werd vrijwel onmiddellijk afgevoerd naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis.“In het ziekenhuis stelde men een aantal breuken in mijn elleboog vast. Er werd meteen beslist dat ik een operatie moest ondergaan.” Het ziekenhuis lag ver van haar woonplaats, daarom besloot Henzelin om zich over te laten brengen.
“De dokters gingen akkoord met mijn overbrenging. Hierdoor duurde de tijd tot de operatie nog wat langer. Op dinsdagochtend kon ik onder het mes.” Een twee uur durende operatie volgde en ze kreeg een heel aantal schroeven en plaatjes in haar elleboog. “Ik hield aan deze operatie een flinke wonder over. Er kwamen twintig hechtingen aan te pas.”
“Het herstel zal een hele tijd in beslag nemen”
Aangezien een elleboogoperatie geen kleine operatie is, zal het herstel ook heel wat tijd in beslag nemen. “Ik zal ongeveer twee tot drie maanden moeten revalideren voordat ik met een fiets de weg op mag. Ik krijg elke dag kine en we werken hard aan het herstel.” Er zijn ergere dingen in het leven al zal het herstel ook niet simpel zijn.
Henzelin baalt echt van het missen van een eventuele titel, ook haar einde seizoensplannen liepen helemaal in het honderd. “De titel verliezen door een val, daar kan ik mezelf alleen maar de schuld van geven. Maar het was heel hard om hier over heen te geraken. Ook mijn plannen om deel te nemen aan de laatste wereldbeker manche en een eventueel WK vallen helemaal in het water.” Ze had ook plannen om haar seizoen in België te beëindigen. “Ik had plannen om de laatste wedstrijden in België te rijden en dan zo sponsoren te zoeken voor volgend jaar.”
Met deze pech horen heel wat emoties, maar ze wil er niet te lang bij stilstaan en verder gaan. “Deze tegenslag deed me ook weer groeien en ik ben nog meer gemotiveerd. Ik verloor een veldslag maar zeker de oorlog niet. Sport is een perfecte illustratie van de race van het leven.”
