Wie denkt dat Toon Vandebosch alleen maar hard kan fietsen heeft het aardig mis. Zo was de renner van IKO Enertherm-Beobank voor hij begon met fietsen zowel op de judomat als in de volleybalzaal te vinden. Zelf had hij vroeger nooit gedacht dat hij nu zou meedoen voor de prijzen in het veldrijden.

Zes á zeven jaar was Vandebosch toen hij begon met Judo. “Dit deed ik twee jaar lang”, begint Vandebosch zijn verhaal. “Op den duur vond ik het niet meer zo leuk. Ik moest namelijk een band hoger gaan. Hiervoor moest je dan weer een bundeltje leren. Dat doe ik tot op de dag van vandaag nog steeds niet graag.

Zo schakelde Vandebosch over van de judomat naar de volleybal. Deze
balsport beoefende hij tot hij in 2012 begon met koersen. “Ik volleybalde heel erg graag. Doordat ik begon te koersen op elfjarige leeftijd was de combinatie jammer genoeg niet meer mogelijk. In het weekend viel de cross namelijk gelijk samen met de volleybaltoernooien. Fietsen deed ik het liefste en zo besloot ik om te beginnen koersen.”

Dat Vandebosch ooit voor de fiets koos daar heeft hij tot op vandaag nog steeds geen moment spijt van. De koers terug inruilen voor de volleybal of judo zou hij dan ook niet doen. “Niet dat ik er geen plezier aan beleefde, maar op de fiets beleef ik nu echter veel meer plezier. Ook vind ik het een zeer ontspannende sport. Als je ergens mee zit pak je gewoon je fiets en rijd je alle frustratie er uit.”

Geen kansen laten liggen

“Ik denk dat ik in geen enkele sport tot nu toe kansen heb laten liggen. In judo was ik niet zo goed, maar volleybal deed ik toch behoorlijk. Ik zal niet zeggen dat ik een absolute uitblinker was, maar ik was ook zeker niet slecht.”

De eerste meters met de koersfiets maalde Vandebosch in de straat waar hij woont. “We deden vroeger wedstrijdjes in onze straat. We wonen dan ook in een doodlopende straat waar amper auto’s komen. In het verlengde ligt ook een bos waar we crossen. We maakten er onze eigen bergjes en wasbord.”

Caluwé en Willemsens

Twee personen uit dezelfde straat zorgden ervoor dat Toon samen met zijn broer Victor begonnen met veldrijden. “Zo begon Stijn Caluwé onze buurjongen met crossen en kwam ook David Willemsens, ex prof in onze straat wonen. Doordat Victor begon met crossen begon ik me er meer en meer in te interesseren.”

“Mijn eerste jaren als veldrijder waren best goed. Ik werd meestal vierde of vijfde. Zelf had ik nooit gedacht dat ik nu mee zou doen om te winnen. Dit is voor mij al een droom die uitkomt.”