Dat Christine Vardaros wel eens graag een buitenlandse uitstap maakt weten we al lang. En dan mag dat uitstapje liefst nog een tikkeltje speciaal zijn. Deze keer trok ze naar Taiwan waar ze de ‘Taiwan KOM Challenge’ afwerkte. Een wegwedstrijd met aardig wat klimwerk. Hier haar relaas van een onvergetelijke ervaring. 

Een week geleden heb ik voor iets anders gekozen in plaats van een weekendje cross.  Ik koos voor een klim wedstrijd aan de andere kant van de wereld, jawel in Taiwan.  Het was de beroemde Taiwan KOM Challenge, een wedstrijd waar de wielrenners van op zeeniveau tot 3275 meters hoogte fietsen op een afstand van 87 kilometer.  En de laatste 10 kilometer zijn zeker de zwaarste. Klim na klim. Vaak waren de beklimmingen meer dan 27 procent. Moeilijk voor te stellen totdat je ze hebt gereden.

Normaal zou ik dat weekend de nieuwe Niels Albert CX gereden hebben. Maar toen ik een uitnodiging kreeg voor de KOM Challenge kreeg, zag ik dit als een uitstekende kans om mijn vormpeil aan te scherpen. Door een rugprobleem viel mijn zomertraining grotendeels in het water en de enkele crossen die ik reed hielpen mijn conditie niet vooruit.  Tijd voor iets anders. Het klonk ook als een geweldige kans om een ‘once-in-a-lifetime’ ervaring te beleven.

De wedstrijd ging al vroeg van start. Om half zeven in de ochtend op het strand van de Pacific Ocean in de stad Hualien.  De zon stond net boven de zee toen het startschot weergalmde. Voor de eerste 17 kilometer genoten we van een neutrale start langs de Pacific Ocean. Maar nadat we een scherpe linkerbocht naar het binnenland namen begon het echte werk.

Het duurde maar vijf minuutjes voordat ik verlamd was door rugpijn. Ik wist dat dit een mogelijkheid was aangezien ik al veel last had voordat ik naar Taiwan vertrok. Toch hoopte ik op een mirakel. Door de pijn viel ik terug van de top twintig naar het midden van het peloton van 412 fietsers, vooral mannen.

Sinds dat moment was ik niet langer bezig met de overwinning maar wel met vechten om de aankomst te halen.  Onderweg naar boven zag ik ontelbare prachtige uitzichten, de mooiste die ik ooit heb gezien, echt ongelooflijk! Mijn favoriete gedeelte van de klim was de legendarische Taroko Gorge, een 19 kilometer lange marmeren-ommuurde canyon met aan beide zeiden steile kliffen.

De laatste 10 kilometer waren zo uitdagend, met stukken tot 30 procent. Ik was toen erg dankbaar dat Jonas eraan gedacht had om mijn crankstel van mij crossfiets op mijn wegfiets te plaatsen. Ook mijn cyclocrossvaardigheden hielpen mij enorm om op die steile stukken boven te raken. Met nog twee kilometer voor de boeg was er een afdaling en aan het eind ervan stond een man met een groene vlag  te zwaaien.  Ik dacht dat de wedstrijd gedaan was maar… niet! Ik keek naar boven en zag in de verte de reusachtige rode aankomstboog. De laatste kilometer had stukken van 14 tot 25 procent.  Dat was zeker de langste en moeilijkste kilometer die ik ooit gereden heb in mijn leven.

Aan de aankomst was ik compleet leeg.  De hele ervaring voelde alsof het surrealistisch was met ongelooflijke uitzichten die je vaak alleen op de Discovery Channel ziet, en a
an de aankomst zag je alleen de toppen van bergen die je volledig omringde.

In de vrouwenwedstrijd ging de eerste prijs van maarliefst 5,700€ naar de 24-jarige Eri Yonamine uit Japan, ze was al in 2013 de KOM Challenge winnares en is profwielrenster voor Saxo Bank FX Securities. Ze gebruikt cyclocrosswedstrijden als training voor haar wegseizoen.  De tweede plaats was een prijs van € 2,850 en ging naar de 51-jarige Marg Fedyna uit Canada, in 2014 de KOM Challenge winnares. Als voorbereiding voor Taiwan heeft ze  twee cyclocrosswedstrijden gereden. Normaal behaalt ze elk jaar het podium bij de elite dames tijdens provinciale cyclocrosskampioenschappen in Canada.

Vele dagen na deze onvergetelijke gebeurtenis ben ik al aan het dromen. Wanneer kan ik terugkeren om de 285 andere  bergen met toppen hoger dan 3000m op het eiland te ontdekken? En na elke rit zie ik mezelf al op het strand liggen in mijn bikini met een kokosnoot in de hand.

Als mijn rug in orde zou geweest zijn, zag ik mezelf misschien wel vechten voor een podiumplaats, vooral dankzij mijn cyclocrosstechniek die me heel erg hielp in die laatste 10 steile kilometers, net daar waar de wedstrijd beslist werd.  Maar deze training heeft me zeker geholpen voor de rest van het seizoen om mijn conditie te verhogen.

En nu dat ik in Taiwan wat rondgereden heb ben ik er zeker van dat dit een perfecte plek is voor een cyclocrossstage.  Mijn droom is om nogmaals terug te komen voor een stage. Eentje voor het wegseizoen of net voor het cyclocrossseizoen.

Maar eerst moet ik het huidige crossseizoen afwerken. Mijn volgende wedstrijd is de wereldbekermanche van Koksijde. Als je ook interesse hebt in een fietsstage of een fietstoer dan bestaat er een organisatie in Taiwan die alles voor u doet behalve zelf met de fiets rijden. Meer info daarover vind je op www.crankpunk.com .

Voor meer informatie over de Taiwan KOM Challenge, www.taiwankom.org/en/